Over het vertrouwen

Dit is nogal een lange tekst. Hoop dat u erin slaagt om te lezen. De punt komt eind 🙂

Vertrouwen. Om tot vertrouwen. Vertrouwen aan anderen. Voor dit vertrouwen te kunnen bestaan in een mens, die ze nodig hebben om te weten van een ware geloof dat alles goed, is zelfs als het niet precies wat je wilt voor jezelf. Ik begin om te leren dat er ongelooflijk groot verschil tussen vertrouwen en controle. Ik zal ook beginnen te leren dat het is ongelooflijk makkelijk te verwarren deze twee tegenpolen.

Ik heb altijd prachtig en oliktänkandets voordelen, als die verscheidenheid belangrijk is. Dat als iedereen dacht en deed hetzelfde, het zou een zeer vervelende wereld om in te wonen. Ik heb gepleit voor het belang van het doen verkeerde, oefening baart de vaardigheid. Ik heb ook met de dubbelkulturella licht dat ik heb, zijn ervan bewust dat er altijd veel meer waarheden. Er zijn altijd nieuwe hoeken waaruit te krijgen. Dus in theorie, ik een fervent voorstander van het concept van vertrouwen ben.

Hoe ik me voel over deze afbeelding? Angst of vreugde? Waarom? Wat doet dat zeggen over ons vermogen om het gevoel van vertrouwen?

Maar stop, hoe heeft vertrouwen samen met al dat spul, vraagt u zich af. Rustig, het zal hangen in de tekst, als lang zo 🙂

Ik weet veel over vertrouwen. Maar wetenschap en kennis is niet helemaal hetzelfde. Ik weet veel, maar kan niet zo veel. Ik kan dat goed niet vertrouwen. Dit is dus een moer ik met worstelen: Ik heb een harde tijd met vertrouwen.

Dus is dit gebleken:

Zodra de jeugd playmates waren voor avontuurlijke, onvoorspelbaar, ik probeerde bellen voor orde, het werkte niet, dus ik was bang en trok me opzij. Ik wilde dus niet om met wanneer ze wilden om te beslissen in het spel.

Wanneer mijn partners niet gereageerd op mijn verwachtingen over hoe een partner zijn moet, dus ik heb alles geprobeerd om ze te veranderen. Wanneer het werkte niet (natuurlijk), ik heb gehuild, surat, boos, van mij de schuld of opgegeven. Ze ofwel zelf.

Wanneer alle gezinsleden in verschillende richtingen getrokken en uitgewisseld vreemd dus ik probeerde net als een herding hond zodat alle bijeengehouden, niet bij elkaar blafte en tevreden waren. Het nauwelijks geholpen. Meest minst gelukkig werd ik mezelf.

Wanneer kleine of grote sociale structuren niet, dus werkte ik denk dat ze moeten werken, ik heb geprobeerd om te pleiten voor verandering in verschillende contexten, en als het hielp niet worden boos, geïrriteerd, verklaard. En niets veranderd voor het beter. Anyways volgens mijn definitie.

Wanneer ik iets doe, wil ik het om perfect te maken, dat dus perfect zou de basis van mijn vermogen. Als wat ik doen niet perfect zijn kunnen, dus verlies ik alle macht. Wat is de "perfecte" wordt gemeten, natuurlijk, na mijn maatstaf. En de bar ligt zeer hoog…

Zelfs als utmattningsdrabbad ik wil worden als de "juiste" mogelijk. Het juiste ding te doen. Rechts denken. Worden de perfecte utmattningsdrabbade…

Ik denk dat deze behoefte aan controle is niet uniek voor mij. Meeste mensen hebben genoeg vergelijkbare maatregelen, ten minste in bepaalde contexten. Maar nu dat de wereld is koken, en gevoelens stormen via de media verstoren, ik denk dat het belangrijker dan ooit om jezelf induiken en kijken hoe u er met hun vermogen te vertrouwen.

Controleer de absolute noodzaak om te vullen een belangrijke functie. Als ik had geen toegang tot de eigenschap had mijn kinderen zou gestorven in diverse ongevallen of egoïstisch, hardvochtig monster worden alle drie. Het was goed om een hek tussen onze site en de embankment opgemaakt zodat Mirja jaarling zou Toddle naar beneden en wiebelen langs op de kleine brug over de beek en klimmen op het treinspoor vaker. Of de oren van Richard dat hij plagen iedereen en alles, stoppen zou want ik hem wilde te maken dat zij waren verdrietig, het maakt niet uit als ze lachte zeuren. Het was goed dat we werden gezien als lastige ouders in de ogen van de gemeente en de school van 7åriga Luke's deel, veranderd omdat hij echt een hekel aan school en voelde me slecht, en het was zo veel beter aan de nieuwe school. Behoefte aan controle goed is.

Maar niet wanneer het vertrouwen in de controle-eis is verstikt. Wanneer het vertrouwen wordt onderdrukt vanwege pijnlijke ervaringen, is het gemakkelijk te raken in de noodzaak van controle. Ik denk dat degenen die hebben verloren een geliefde, vooral een kind, kan dit gevoel in volle kracht. Alle gedachten welling overheen. "Als ik gewoon…". Voor de vreselijke dingen gebeuren, natuurlijk, kan we weg krijgen. Kans draait in alle richtingen. Het maakt niet uit hoe veel controle die wij uitoefenen. Het leven is onvoorspelbaar, ongevallen, groot en klein. Het risico is dus groot dat u probeert om te bepalen je leven meer en meer het oudere u krijgt, omdat je ervaring dat pijn bracht hebt, en we willen meer pijn te vermijden. Die natuurlijk helpt niet. De mens krijgt kramp van het leven.

Maar de noodzaak van controle is het daarom noodzakelijk om te voorkomen dat ongevallen die kunnen worden vermeden. Of om doelen te bereiken. Als succesvolle sportmensen had niet had werken discipline en zorgvuldig bijgehouden van hun training, zou ze niet bereiken van hun doelen. Als gebouw managers niet zijn regelmatig geïnspecteerd het bouwproces, dat er tot nul, dus het zou een bedrieger. En zo verder. Ja, is het in veel opzichten goed testen.

Maar het leven gaat verder, zelfs zonder menselijke controle. We groeien, we inademen, wonden helen. We zijn geboren, we sterven. Zonder controle. Verandering van de seizoenen, weer verschuift. Zonder controle. Sociale structuren zijn geboren, evolueren, sterft. Kennis, theorieën, religies, evenals waarheden. Oorlog fakkels omhoog, Berlijnse wanden naar beneden vallen. Wijziging is continue. Natuur, leven, het is gewoon. Zonder controle. In de grote en de kleine. In mij. Het is zo gemakkelijk te verliezen van het begrip van het. Vergeet het vertrouwen in dat alles al is, en dat alles aan het veranderen is.

Het leven Is. Het sterven en leven opnieuw en opnieuw. Constante.

Er zijn leer waarin wordt weergegeven hoe een kan accepteren en de rest van wat leven is, zonder te proberen te veranderen, te bestrijden. Ze leren hoe te het eerste gevolg van de aanvaarding kan open voor echte verandering. Het verandert niet. Wijziging treedt op als een natuurlijke wetten. Ik heb altijd wilde me leren (in theorie, is te zeggen): met vertrouwen dat verandering optreedt, wanneer de situatie is volwassen. Dit heeft, natuurlijk, ik kreeg ook te praktijk me op heel veel, dankzij mijn uitputting.  Uit de buurt van theorie, recht naar beneden de realitetens werkelijkheid.

Maar het is zo moeilijk niet om iets te doen. Ik wil mezelf gezond te maken. Controleer de gebeurtenissen. Het is dus moeilijk om vertrouwen te hebben in het proces. Niemand is gezond door niets te doen? De wereld is niet een betere plaats als ik niets doen? Zo heb ik altijd gedacht. En steken in de noodzaak controle over en weer.

Dankzij het internet en mijn eindeloos verlangen om meer te leren, ben ik gelukkig over gekomen enkele geweldige inzichten over vertrouwen onlangs. Ik hou van de inzichten komt via logische redenering. Voor mij werkt het zo. Mijn honger, nieuwsgierig, denken verstand is mijn band, maar ook mijn redder 🙂

(Als de tijd werkte ik uit, wiskundig/logisch, dat ik niet zou minder hongerig voor chocolade (ik heb al volledig afhankelijk van suiker uit de kindertijd tot een paar jaar geleden) als ik gaf en nam een hap, twee stukken of drie stukken (of vijf chocoladerepen, tot ik aan mijn maag). Chocolade verlangen zou worden achtergelaten, en zelfs toenemen naarmate ik vaker chocolade aten. Toen was het opeens makkelijk te weerstaan. Ik aanvaard de chocolade verlangen, eindigde de strijd ertegen, maar geen chocolade. Het was belachelijk makkelijk. Aangezien ik deed het zelfde ding met alle van de suiker. Aanvaard het verlangen naar suikerhoudende voedingsmiddelen, maar de dalende op alles wat ingeperkt suiker. En de verandering kwam vanzelf dan. Nu ik suiker eet, maar denk dat het goed smaakt. Ik heb de drang om te gaan, maar niet door te geven aan het is tevreden. De drang is er de hele tijd, manifesteert zich in alles. Er is altijd iets. Een gadget, een vergadering, iets te eten of drinken. Een schop, een bevestiging. Het is de leegte, het gevoel dat ik heb binnenkant van me, die je hebt in je, die nooit helemaal verdwijnt. I 'm trying to het gevoelloos, het geven, en dus het groeit slechts in plaats daarvan… Maar nu ik de wol… verliezen)

Dankzij het internet heb ik struikelde op een serie waar een wiskunde professor (Marcus du Sautoy-The Code, op Netflix, en hier) op een spannende manier vertelde me over de magische verbinding met alles. Ik heb ontdekt waar de volgende vreemde correlaties:

Wanneer 1600 mensen moet het raden van het aantal bonen in een groot glas jar (4510th bonen), zo versneden eindigt op hun gissingen eng in de buurt van het juiste aantal bonen (1600 reactie tussen de 400 en 1600th = 53000 gedeeld door 4515). Het maakt niet uit hoe gek ze raden. De groep als geheel is goed! Dit experiment heeft gedaan op vele verschillende manieren, en het is altijd dezelfde resultaten. Het antwoord eindigt belachelijk dicht bij de waarheid. Zodra de mensen die veronderstellen toegang tot extra informatie hebben dus barst de magie. Bijvoorbeeld, als ze kunnen raden een paar keer en telkens iets nieuws leert, dus ze passen hun reacties. Hoe meer ze weet, hoe verder van de waarheid zal kudde.

Velen zijn prachtig:-)!

Dan hij toonde, met behulp van wiskunde, hoe alles in het leven, op aarde, is lagbundet in verschillende vormen en formules. Hoe kunnen we de toekomst voorspellen door het lezen van verschillende Google-zoekopdrachten vanwege de grote massa's gedachten en adviezen worden er verzameld. (Dit maakt het waar dat we onze aandacht vestigen op manifest, ik dacht meteen… De wet van vraag, consumentenmacht, etc…)  Logische, duidelijk. Geen fuzzy helemaal. Zuivere wiskunde!

Voor mij betekende deze wiskundige context een doorbraak op de notie van vertrouwen. Als ik denk dat moet ik meer weten, meer doen, meer te bespreken, handelen meer voor dat leven te zijn meer "correct", dus ik zal alleen verder en verder van de waarheid. Ook, als ik denk dat ik meer rechten hebben dan iemand anders, en dat dit (de andere zijn 'verkeerde') is een probleem dat dat verhindert dingen krijgen "gelijk", zo ben ik helemaal uit en fietsen! De verscheidenheid aan meningen en opvattingen van de werkelijkheid is in feite een voorwaarde voor de kudde om zo dicht mogelijk bij de waarheid als mogelijk. De variatie Is nodig!

Help…! Dus als ik een eikel die volslagen krankzinnig adviezen heeft ontmoet dus ik kan gewoon zijn blij dat ze staan voor variatie… en zelfs het tonen van me liefdevolle vis-à-vis de persoon…! Wat een totaal verheffende waarheid!

Sterker dan dat: hoe meer we geworden wie weet vertrouwen, dat verschillen goed zijn, dat u niet hoeft te weten zoveel, hoe meer binnen de strijd tussen "goed en kwaad" hoe dichter de waarheid zullen we…. Help…!

Zelfs meer dan dat: hoe meer die het gevoel van het vertrouwen dat verandering gebeurt, niet te halen naar de wisseling, hoe meer mensen die vertrouwen dat wat je tekent aandacht aan, het manifest, hoe meer die het gevoel van het vertrouwen dat u het niet dragen van de wereld alleen op zijn schouders maar dat we het samen doen, de vertrouwder afhankelijkheid van dit ras een voorwaarde voor de "waarheid is" hebben-hoe sneller we zien dat de wereld is al de plaats dat we allemaal dromen.

Excuseer mijn borstelige enthousiasme… 🙂 Het was een vrij groot inzicht…!

Terug naar de kunststof op onze kusten. Het is ongelukkig, ja. Het is verschrikkelijk, ja. Je voelt de aanvankelijke angst. De hele maatschappij heeft gedaan voor enige tijd. Verlamd. Hoofd in het zand. "Het is iemand anders kunststof/fout! Het was niet ik die gooide…!" Maar nu begint de wijziging gebeuren. Het is niet mogelijk om meer onze ogen sluiten. Kunststof vraag in vele delen van de wereld. De tijd is rijp, de wijziging wordt uitgevoerd. Tijd om te stoppen schuld te geven zelf, tijd om gezamenlijk aangrijpen. Zo positief! U zult gelukkig zijn!

Vertrouwen dat is…. Ik hoef niet te doen. Ik moet zijn. Geloof me, voor u, helemaal. Dus kies ik te zijn in de liefde, zelfs als ik haat en wanhoop. Het is nog steeds de kudde, wij allen, die maakt de wereld samen.

Ik ook net zo gemakkelijk niet kan houden met dat stuk van chocolade/control/advies/jagmåstekrampen de noodzaak voor angst. Ontspannen. Te aanvaarden. Sommige plastic rommel halen wanneer het goed voelt. Wijzig HAPPEN :-):-))

Hugs aan u, 3 3 <<< 3