Soms ik slip up op één van deze mooie surfvåg, de skumfräser van water en ik zal worden gezet met een mooie snatch. Gisteren, voelde het een beetje als dat. Het weer was prachtig mooi, en toen ik mij gedwongen te reinigen uurtje thuis (nieuwe airbnb gasten morgen) ik mag mezelf te houden. Nam met mij nieuwe neopreen handschoenen en verpakt beneden een klein lunchpakket en gaf me uit met Munin.
Arme Munin welke ziet eruit als Hi-komen-en-help-me. Het gnaws op me dat ik niet in staat om te organiseren van de rest van alle de correctie nodig voor haar klaar te zijn geweest, maar nu is het zoals het is. Gaspedaal kabel is ontbreekt, dit dat nu is het een zeer tijdelijke oplossing met een draad uitsteekt door een gat in de kap. De motorkap is lekkende, lelijk en glijdende rond, dus ik moet het gas constant te kijken. De planken niet past overal en bevinden zich op de Cockeyed, zelfs meer nadat ik in blikjes met lood in de bilge. Avbärarlisterna is en neemt veel ruimte en samen met fockskotet krijgt gevangen, zodra de gelegenheid zich voordoet. Schieten hebben de touwen ook zonder vierkante haken, ik houd met doorstuurservers en handen. Groot- en fockfallen hebben niets te breken. De band die ik in mastfotsfästet vast. Het is een snubbelkaos als geen ander… Maar ik moet haar hou, hoewel ze niet duidelijk is, dat het is een goede oefening in liefde het non-perfectionist 🙂
Veel boten die er nu in hummerfisketider. Leuk, en vooral spannend om uit te voeren dat de slalom tussen alle de boeien ligt overal 🙂 Ik vis zijn niet kreeft, maar de Garnholmen om te controleren de zeewier voorraad in plaats daarvan ingevoerd. Het was koud in de wind maar de fascinatie snel nam de overhand en ik droeg slipje, muts en warme jas, met de water tot zijn dijen, en danste met de Tang. Het was echt net een dans. Paardrijden slagroom zeewier rus koeien heen en weer en bood me ritmisch nieuwe stijlvolle zeewier shots, zoals ik probeerde te vangen in zijn vuist en afgesneden. Het was stil, met uitzondering van de wind en de golven. Ik vergat de tijd en ruimte, en hoewel de gedachte me opviel dat ik denk dat het was koud, dus het was niet erger dan dat het gebeurde in het water met zijn benen. Het was alleen de wind die frigide was. Beseffen echter dat het niet vele dagen totdat de temperatuur van het water verder naar beneden kruipt te hangen. Ik moet het krijgen van steltlopers. Of dykdräkt. De handschoenen werkte prima, zijn handen bevroor niet één jota.
Ik was zo euforisch door zeewier ervaring dat ik besloot om uit te varen naar Musö, waar ik heen ging. Toen ik werd de zeilen Tess nerveus van alle flikkeren, dus ik bood haar een veilige ligplaats in de doos met alles, liggend op een zwemvest werd gespaard een paar touwen en zeilen. Waar liet ze achter de rest van de rit.
Uit op het open water tussen Makholm en Otterö werd het stevig zeilen wind. Oude Lake na de storm betekende dat het wiegde goed zo goed, en plotseling realiseerde ik me dat ik daar alleen. En ik zat en gehouden in het schieten van lijnen, zodat de vingers zien. Maar ik vond dat ik voelde me volkomen veilig. Ik ben steeds gewend aan de behandeling van de boot, ik vertrouw erop dat de Munin. Hoewel het Hi-komen-en-help-me met alles, dus gaat de motor omhoog en wordt uitgevoerd in een handomdraai. Ook ik had mijn jas mooie floating op mij, en die kan zorgen over wanneer u bent warm en gaan:-)?
De idylle niet zou voor totaal, echter, ik werd een beetje zeeziek toen ik stuurde de boot met de wind. Grote golven schuin van achter-it is niet aangenaam…!
Zodra ik had toegevoegd en gerangschikt met alle snoeren, zeilen en aanmeren krachten overnam. Had niet veel meer, maar wat een geweldige dag ik had gedaan:-)! Bijna zes uur stilte die er in de natuur, in het gezelschap van mezelf en Tess, en alles was perfect. Het is dagen als deze, dat me niet wastafel in depressie maakt als ik heb machteloos dagen. Ik vind het heerlijk!
Klik op de afbeelding hierboven om een korte film te zien!
Deze foto nam ik een andere dag, maar dat is over hoe het eruit ziet als je alleen twee handen en geen tekort mounts…
Lämna ett svar