Vandaag nam ik mijn hele dieren kudde naar het vasteland. Op Musö had de storm geschud neer kolen tras tun gen uit haar nest. Vogel, bijna fledges, versuft en nietige zat op de trail, pep skräckslaget na hun ouders als getroffen flaxade rond in de struiken rond.
De kans op overleving waren minimaal, tenzij ik nam met mij doden van de kat in het land, zo slecht de splinter doorstaan de gevaarlijke reis over de stormachtige zee.
Tess, echter, is steeds een echte havshund. Ze trilt niet nog langer ?…
We passagiers huiverde noch, ondanks aanzienlijke trillingen. Alles leek safe. Het is afhankelijk van de schipper van gestage helmstok ??, moet. Birger, zijn boot.
De boot, Inge van Musö, de eerste boot gebouwd door legendarische Albert op Musö, is in dienst van de S 60 jaar dit jaar. Niet slecht! Vele avonturen die ze door de jaren heen heeft geboden. U kunt lezen over enkele van deze in Birger de boeken, verhalen uit de zee, Sjörök en anderen.
Hoe komt het dat ik en Birger kent is een heel verhaal op zich. Misschien schrijf ik ooit over. In ieder geval, ken ik hem sinds ik 12 jaar oud was en hij en zijn familie zijn inbegrepen in de verpakking van de nabestaanden. Hij heeft sterk bijgedragen aan mijn langzame startlengte houten boot liefde. Als tiener werkte ik zijn zomer in zeil maken en hij was degene die zorgde ervoor dat ik heb om uit te varen voor de eerste keer in mijn leven. Zeilen naaister die had nog nooit gezeild-kon gewoon niet ?.
Als het worden kan. In een paar dagen liften ik hopelijk zijn nysydda zeilen in niet-opgemaakte, mast. Als het kan stoppen waait elk moment…?!
Lämna ett svar